مرجعی برای مقالات علمی

                                           مخترع ویلن کیست؟

لقب ویلن ، ملکه ی ساز ها است.از گروه صد و چند نفری نوازندگان یک ارکستر بزرگ ، سی نفر ویلن نواز هستند.مقام والای ویلن ، در اثر آهنگ خوش صدای این ساز و دامنه گسترده بیان موسیقایی آن است.پیدایش و تکمیل ویلن ، صدها سال طول کشید.تاریخ ویلن از هند آغاز می شود چون به احتمال زیاد ، استفاده از آرشه یا کمان برای نواختن سازهای زهی در این کشور آغاز شده است.در اروپا ، در سده های میانه ، سازهای زهی بسیار گوناگونی را با استفاده از کمان می نواختند.یکی از این ساز ها ویلن بود ، که احتمالاً در سده ی دهم میلادی از طریق شبه جزیره ی بالکان به اروپا راه یافت.در همان زمان ساز دیگری به نام وییل در بیشتر شهر ها و روستاها نواخته شد ، که آن نیز موقع نواختن به شانه نوانزنده تکیه داده می شود.بعدها در اثر رواج رباب ، تغییراتی در وییل داده شد. رباب از ساز های عربی بود که از اسپانیا به سراسر اروپا راه یافت . هنرمندان ، با در آمیختن بدنه ی محکم وییل و ترتیب سنجیده ی پیچ کوکهای رباب ، چندین ساز تازه به جهان عرضه کردند . ویلن در فاصله ی 1500 تا 1600 شکل کنونی اش را بدست آورد . از آن زمان تا کنون تغییر چندانی در ساختمان این ساز داده نشده است . بهترین و موفق ترین ویلن ها در سده های هفدهم وهجدهم ساخته شد . بزرگترین خانواده های ویلن ساز ، از ایتالیا برخاستند . احتمالاً آنتونیو استرادیواری ( 1737 – 1644 ) بزرگترین شخصیت از آن میانه است . استرادیواری را استاد استادان نامیده اند . ویلن او در مقایسه با ویلن های پیشین ، کمی بزرگتر و پهن تر بود و بر نیروی آهنگ آن می افزود. می گویند استرادیواری 1116 ساز ساخته بوده است . از این میان ، تعداد 450 ویلن (( استراد )) تا امروز باقی مانده است. بعضی از این ویلن ها اسم پیدا کرده اند ، مانند ویلن ویوتی یا ویلن ویوتان که نام دو ویلن نواز بزرگ و نام دار بر آنها نهاد شده است .